Heilig vuur bij Haagse collega’s
Tijdens de afgelopen oud en nieuw-viering had ik de eer om de nachtdienst mee te draaien bij de eenheid Den Haag. De afgelopen jaren was deze viering daar behoorlijk heftig en ik wilde wel eens met eigen ogen aanschouwen hoe het er in werkelijkheid aan toe gaat. De collega’s boden mij deze mogelijkheid en daarvoor ben ik hen, en met name Ferry Jansen, erg dankbaar. Graag doe ik je verslag van de nacht.
Onze nachtdienst start met een briefing op het bureau aan de Jan Hendrikstraat. Bij deze briefing vallen mij een aantal dingen op. Zo wordt de dienst voor een groot deel gedraaid door aspiranten omdat de ervaren collega’s veelal als ME’er worden ingezet. Het moraal onder de collega’s is erg hoog en iedereen heeft overduidelijk zin zijn dienst te beginnen. De enorme krapte op straat en in de roosters lijkt uit ieders gedachte verdwenen. Zowel de collega’s als de leidinggevenden hebben zich grondig voorbereid om deze nacht zo rimpelloos mogelijk te laten verlopen. “Dit is de laatste intell, de brandweer blust alleen als wij erbij zijn om ze indien nodig te beschermen, denk aan die extra blusdeken in je voertuig en wees scherp op purschuimbussen met vuurwerk.”
Omstreeks 22:00 uur gaan we naar de collega’s, die actief zijn in de omgeving Duindorp/Scheveningen. Buiten het lawaai van het nodige zware vuurwerk is het er best rustig. De ME is net klaar met ‘vegen’. Voor buitenstaanders zijn de toegangswegen tot Duindorp gebarricadeerd en deze worden voor alle zekerheid extra gecontroleerd. De rest van de nacht was het hier gelukkig relatief rustig.
Na een melding begeven we ons in allerijl naar het Laakkwartier. In een bosperceel, gelegen midden in een woonwijk, blijkt een flinke brand te zijn gesticht. Diverse er omheen gelegde autobanden wakkeren het vuur verder aan. Gelukkig is de brandweer de brand snel meester. Tijdens de bluswerkzaamheden steken uiteenlopende groepen mensen vlakbij ons zwaar vuurwerk af. Daarom is het een prettige gedachte dat collega’s steeds meer zijn uitgerust met de door het korps verstrekte professionele gehoorbescherming.
“Waarom wordt eigenlijk niet gehandhaafd op het afsteken van dat zware vuurwerk?”, is mijn brandende vraag aan de collega’s. Hun antwoord is even duidelijk als triest. “Dat zouden wij ook wel willen, maar daar hebben we momenteel helaas niet de capaciteit voor. Als het al lukt iemand aan te houden, dan zijn we uren aan het tikken en wij kunnen vlak na middernacht echt niet gemist worden op straat, want dan gaat het los. Daarnaast is het altijd ook maar de vraag of een verdachte uiteindelijk wel kan worden gestraft, omdat het altijd heel moeilijk is om aan te tonen wie het zware vuurwerk exact heeft afgestoken.” Wij ontvangen al jaren klachten over de in de loop der jaren enorm toegenomen administratieve last waarmee collega’s worden geconfronteerd. Dit is ons een doorn in het oog. Het werkt verlammend om alles altijd maar te willen vastleggen en registreren. Hieraan zouden we met zijn allen echt eens een keer wat moeten doen. Deze last is sinds jaar en dag onderwerp van gesprek, maar vooralsnog is het niet gelukt deze te verminderen. Sterker nog: het wordt alleen maar erger!
Rond 23:30 uur is het hoog tijd om naar het Nationaal aftelmoment in het centrum van Den Haag te gaan. Wat is het mooi om de jaarwisseling een keer te mogen meemaken met de blauwe collega’s op straat en de daarbij aanwezige ME’ers! Dit zijn namelijk de mensen voor wie wij het als vakbond uiteindelijk allemaal doen. Triest genoeg wordt één burger in zijn gezicht gestoken. Buiten dit ernstige incident is de sfeer onder de nieuwjaarsvierders over het algemeen relaxt en blijft het ook nu relatief rustig. Eigenlijk gek om te spreken van ‘relatief rustig’, terwijl iemand het slachtoffer is geworden van een steekpartij en achteraf gezien de enorme schade in de stad door ‘kleine’ brandjes en vernielingen. Om te zien wat zich daar allemaal afspeelt, rijden we vervolgens de stad rond. Deze ronde biedt een indrukwekkend maar schrijnend schouwspel van hoog oplaaiende vuren op bijna elke straathoek, volwassen kerels die midden in een woonwijk pallets en kasten in de vlammen werpen, in rook opgaande auto’s, helse geluiden van zwaar vuurwerk, volledig opgeblazen bus- en tramhokjes en ME’ers die straten schoonvegen.
Onze nachtdienst eindigt bij het Operationeel Centrum aan de Yp, waar de collega’s spreken over ‘een onrustig verlopen jaarwisseling’. Een conclusie die ik op basis van eigen waarneming met hen deel. Inderdaad is de hofstad even veranderd in een soort oorlogsgebied, waarin menigeen denkt dat alles maar kan en mag. Ik ben er echter van overtuigd dat grote incidenten zoals tijdens de voorgaande jaarwisseling zijn uitgebleven dankzij de professionele houding en uitstekende voorbereiding van zowel collega’s als leidinggevenden!